[NC Behind] CHAPTER 6 Office..

[CHAPTER 6] Office..

หลังจากที่ได้พบเจอกับ ‘พี่ชาย’ ที่ขาดการติดต่อเป็นเวลาหลายปี ฮยอกแจที่เคยพยายามซ่อนความทรงจำอันเร็วร้ายและตัดความสัมพันธ์ทุกอย่างกับคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องในอดีต ได้ตัดสินใจกลับมาติดต่อกับจองซูอีกครั้งหลังจากถูกรบเร้า เขามักใช้เวลายามว่างกับการออกไปนั่งคาเฟ่เที่ยวเล่นชอปปิ้งพูดคุยกับจองซูแทนการออกไปเที่ยวเล่นคนเดียวหรือนอนรอคนรักอยู่บ้าน

ถึงแม้ว่าเขากับจองซูจะมีความสนิทสนม และออกไปเที่ยวไหนต่อไหนด้วยกันอยู่บ่อยครั้ง แต่ฮยอกแจก็ยังคงตระหนักถึงคำเตือนและสิ่งต้องห้ามไม่พึงกระทำที่ถูกกำหนดโดยคนรักอยู่เสมอ

เขาไม่เคยเอื้อนเอ่ยถึงชีวิตความเป็นอยู่ ที่พัก คนรัก แม้กระทั่ง ‘ครอบครัวอุปการะ’ อย่างที่เขาเคยบอกไว้แม้แต่ครั้ง เพราะเขารู้ดีว่าหากเขาพลั้งพลาดอะไรไปเพียงเล็กน้อย ปัญหาที่ตามมาอาจจะใหญ่เกินกว่าที่เขาและคนรักสามารถแก้ไขได้

...ขอโทษนะฮะ พี่จองซู..แต่ยังไงคนที่สำคัญกับผมที่สุดในตอนนี้ก็คือตัวผมเองและทงเฮ...

ร่างเล็กในชุดทำงานเรียบร้อย เสื้อเชิตสีฟ้าอ่อนพอดีตัว ทับด้วยเสื้อสูทดำที่สั่งตัดพิเศษอย่างดี ผูกไทด์สีเข้มลายเรียบ เข้ากันกับกางเกงสแลคสีดำเข้ารูป ผมสีน้ำตาลอ่อนถูกเซตให้เข้าทรง ขาเรียวเล็กก้าวฉับๆเข้าไปในห้องประจำตำแหน่งประธานบริษัทของคนรัก

“ทำไมไม่ปลุกชั้น”เมื่อเข้ามาด้านใน คนตัวเล็กก็ตั้งคำถามหาเรื่องคนรักพร้อมทำหน้าไม่พอใจ

“ก็เห็นนอนหลับสบาย ใครจะรู้ว่าอยากจะมาทำงานล่ะ”ทงเฮตอบรับเสียงเรียบ สายตาคมกวาดมองเอกสารในแฟ้มตรงหน้าไม่ได้เงยขึ้นมามองคนมาใหม่แม้แต่น้อย

“ก็เมื่อคืนบอกแล้ว เคยฟังรึเปล่าล่ะ”ฮยอกแจว่าเสียงขุ่นเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานประจำตำแหน่งเลขา ที่นานๆครั้งเขาจะเข้าไปใกล้ บนโต๊ะมีแฟ้มงานสองสามอย่างวางอยู่ มือบางพลิกเปิดไปมาเล่นๆ ไม่ได้คิดจะใส่ใจเนื้อหาด้านใน เพราะเนื้อหาของงานส่วนใหญ่เขาก็รู้จากทงเฮเรียบร้อยแล้ว

ตำแหน่งเลขาของเขาถูกตั้งขึ้นเพราะความเอาแต่ใจ อ้างเหตุผลเพราะอยากจะมาทำงานและมีส่วนร่วมในบริษัทเพียงเท่านั้น แต่แท้จริงแล้วหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบทั้งหมดก็เป็นของคุณชอง หญิงสาวที่นั่งจัดตารางเวลาของทงเฮต่างหาก

“ก็ฟัง แต่เห็นนอนหลับสบายเลยไม่อยากปลุก”

“ก็ตลอดนั่นแหละ”

ฮยอกแจว่าพลางกอดอกไม่พอใจ ทำไมทงเฮถึงชอบขัดใจเขานักนะ จะยอมตามใจ มาง้อ มาพูดขอโทษสักนิดก็ไม่ได้เลยรึยังไง จะต้องเก็กวางฟอร์มไปถึงไหนกัน

 ทงเฮเหลือบมองฮยอกแจเล็กน้อยพร้อมอมยิ้ม ไม่บ่อยครั้งนักที่จะได้เห็นคนตัวเล็กในชุดทำงานเรียบร้อย แม้ชุดสูทจะทำให้ร่างเล็กสุขุมดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ความสวยหวานตามธรรมชาติลดน้อยลงแม้แต่น้อย

“มาแล้วก็ทำงานสิ อย่ามัวแต่งอน”แกล้งดุเสียงขรึม ยกยิ้มน้อยๆมุมปาก แม้รู้ดีว่าคนตัวเล็กไม่ชอบให้ดุ แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะแกล้ง

“ยังไม่มีอารมณ์ทำ”

“งั้นจะมาทำไม มาเพื่อรออารมณ์เนี้ยนะ?”

“ก็ไม่อยากทำ ทงเฮจะทำงานก็ทำไปสิ เกี่ยวอะไรกับชั้น”

“แล้วเลขาต้องทำอะไรบ้าง ทำไมไม่ทำงานล่ะ”

“ไม่รู้จะทำอะไร ไม่มีอะไรทำ เบื่อ”เอ่ยพร้อมทำหน้าเซ็ง ถ้าต้องให้เขามาทำงานจดนู่นจดนี่ ติดต่อตารางเวลาน่ะเขาไม่เอาด้วยหรอก แค่ให้อ่านแฟ้มหนาๆแบบทงเฮเขายังไม่อยากจะทำด้วยซ้ำ

“อ่านอะไรน่ะ ยอดขายก็ดีทำไมยังต้องอ่านอะไรนักหนา”ฮยอกแจเอ่ยถามขึ้นเมื่อร่างสูงไม่ยอมเงยหน้าขึ้นจากแฟ้มงานเสียที เปิดผ่านแฟ้มนึงเสร็จก็หยิบแฟ้มใหม่มาอ่านต่อ เป็นตั้งประธานบริษัททำไมต้องใส่ใจรายละเอียดเล็กๆน้อยๆขนาดนั้นกันนะ

“เชคอะไรนิดหน่อยน่ะสิ ถ้าเบื่อทำไมไม่หาอะไรทำล่ะ”

“ไม่มีอะไรทำ”

“งั้นกลับบ้านสิ”

“ไล่ชั้นเหรอ?”ขึ้นเสียงตอบกลับด้วยความไม่พอใจ กล้าดียังไงมาไล่เขาให้กลับบ้านกัน

“เปล่า ก็เห็นบอกไม่มีอะไรทำนี่”ตอบกลับตามความจริง ยกยิ้มมุมปากท้าทายคนรัก อยากรู้นัก ว่าลองขัดใจขนาดนี้จะทำยังไงต่อ

“เฮอะ จะให้ทำอะไรล่ะ แฟ้มงานพวกนี้ก็อ่านตั้งสามสี่รอบแล้ว”ฮยอกแจสบถสีหน้าไม่พอใจ เหลือบมองแฟ้มงานบนโต๊ะด้วยหางตาเล็กน้อย คำว่า ‘อ่าน’ ในความหมายฮยอกแจก็คือเปิดผ่านๆ อ่านเพียงเนื้อหาที่มีใจความสำคัญเท่านั้น

“แน่ใจว่าอ่าน?”ละสายตาจากแฟ้มงานขึ้นมองตาคนรักอย่างรู้ทัน

“เอ๊ะ จะว่าว่าชั้นไม่ตั้งใจอ่านงั้นเหรอ?

“อื้มฮึ”พยักหน้ารับยิ้มๆก่อนจะก้มลงอ่านงานต่อ ทิ้งให้คนสวยที่ไม่มีอะไรทำได้แต่นั่งเซ็งเล่นโทรศัพท์มือถือเงียบๆ

“เฮ้ออออออออ นี่มันจะพักเที่ยงแล้วนะ น่าเบื่อจริงเลย”ฮยอกแจถอนหายใจเสียงดังพร้อมกับโยนโทรศัพท์เครื่องหรูลงบนโต๊ะ ร่างบางนั่งเท้าแขนเกยคางมองคนรักเบื่อๆ ก่อนจะคิดหาวิธีเรียกร้องความสนใจจากมนุษย์บ้างานตรงหน้า

“ทงเฮอา..”เรียกชื่อคนรักเสียงหวาน ดวงตาคู่สวยมองใบหน้าคมนิ่ง

“หื้ม ว่าไง”

“ไม่เบื่อบ้างเหรอ”

“ก็ไม่มีอะไรน่าเบื่อนี่ครับ”

“ไม่จริงหรอกน่า...”ฮยอกแจว่าพลางลุกขึ้นปลดเสื้อสูทตัวหนาออกวางพาดกับพนักพิงเก้าอี้ ขาเรียวบางก้าวพาร่างเล็กเข้าไปหาคนรัก สะโพกบางพิงชิดกับขอบโต๊ะตัวกว้าง หันหน้าเข้าหาร่างสูงพร้อมยกยิ้มน้อยๆ มือบางเลื่อนไปหยิบปากกาในมือหนาแล้วจัดการโยนไปไกล สร้างความแปลกใจให้กับร่างสูงไม่น้อย

“หื้มม?”ใบหน้าคมเงยมองคนรักพลางเลิกคิ้วแทนคำถาม

"ทำงานเยอะไปแล้วนะ”ร่างเล็กก้มลงเอ่ยกระซิบข้างใบหู ก่อนจัดการปิดแฟ้มงานหนาลงแล้วดันออกห่าง ดวงตาคู่สวยสบตาคนรักนิ่ง มือบางยกขึ้นลูบแก้มตอบช้าๆ ลากไล้ปลายนิ้วเรียวไปตามโครงหน้าแผ่วเบา

"แล้วจะให้ทำไงล่ะครับคนดี"ร่างสูงถามกลับพร้อมกับเลื่อนมือไปโอบเอวบาง ยกยิ้มกรุ้มกริ่มพอใจในท่าทางของคนรัก

"คลายเครียดกันดีมั้ยล่ะ? ทงเฮเครียดไม่ใช่เหรอ"เอ่ยถามเสียงพร่า ใบหน้าหวานเลื่อนเข้าใกล้ใบหน้าคม ปลายจมูกทั้งสองแตะชนกันแผ่วเบา ลมหายใจร้อนที่ได้สัมผัสปลุกไฟร้อนแห่งตัณหาราคะในกายให้ลุกโชน มือหนาลูบไล้เอวคอดไปมา คนตรงหน้าช่างมีเสน่ห์น่าหลงใหลเกินกว่าที่จะหักห้ามใจ

“อยากคลายเครียดวิธีไหนล่ะครับ ที่รัก”กระซิบถามเสียวแผ่ว กดริมฝีปากประกบจูบกับริมฝีปากสีเชอร์รี่สีหวาน ขบเม้มริมฝีปากล่างเบาๆ สัมผัสความอ่อนนุ่มน่าทะนุถนอม ไล้เล็มความหอมหวานอย่างอ้อยอิ่ง

“อื้ออ ทงเฮอย่าใจร้อนสิ”ฮยอกแจละริมฝีปากออกห่าง พลางบรรจงกดจูบไปตามแนวแก้มคนรักช้าๆ มือเล็กยกขึ้นลูบไล้แผ่นอกหนาใต้เสื้อสูทสีเข้มชั้นดี เลื่อนริมฝีปากอิ่มขึ้นขบเม้มใบหูแผ่วเบา ลากไล้ลิ้นเรียวไปมาพร้อมเป่ารดลมหายใจให้อีกร่างต้องการมากยิ่งขึ้น

“อืมมม..”ร่างสูงครางต่ำในลำคอ ร่างบางตรงหน้าช่างยั่วเย้าปลุกเร้าอารมณ์เขาเหลือเกิน มือหนาเลื่อนลงลูบบั้นท้ายอิ่ม บีบเคล้นเล่นอย่างสนุกมือ   

“บอกว่าอย่าใจร้อนไง..ที่รัก”กระซิบบอกอีกครา พร้อมเลื่อนมือไปจับมือหนาออกจากบั้นท้าย

 ร่างบอบบางเดินอ้อมไปทางด้านหลังของคนรัก เบียดกายแนบชิดกับพนักพิงเก้าอี้ทำงานตัวใหญ่ เกยคางมนวางลงกับลาดไหล่หนา พร้อมกับเอื้อมมือเล็กลงไปลูบแผ่นอกและหน้าท้องแกร่งไปมาปลุกเร้าอารมณ์ร้อนในกาย จงใจเป่าลมร้อนที่ซอกคอขาว ขบเม้มเพียงแผ่วเบา อ่อนนุ่มราวกับจุมพิตจากนางฟ้า

ทงเฮหลับตาลงกัดฟันครางในลำคอเสียงต่ำ เขาพยามยามอดกลั้น ห้ามใจไม่ให้รั้งคนช่างยั่วเข้ามากระทำอย่างรีบร้อนดั่งที่ใจต้องการ

มือหนาทั้งสองกำเข้าหากันแน่น เสียงหายใจแรงดังขาดห้วง หน้าท้องแกร่งเกร็งหน่วง ยามที่สัมผัสอ่อนนุ่มของมือเรียวบางเคลื่อนผ่านลงต่ำจนเกือบถึงส่วนสำคัญ แต่กลับละออกจากมัน ไม่ยอมสัมผัสแตะต้องแม้แต่น้อย ร่างบางกำลังแกล้งทำให้เขาปั่นป่วน ความต้องการของเขามันพุ่งสูงเกินจะต้านทานได้เสียแล้ว

“ต้องการเค้ามั้ยทงเฮ...”กระซิบถามข้างใบหู กดจูบไล้ไปตามใบหน้าคม สัมผัสคล้ายอ่อนโยนแต่แฝงด้วยความเร่าร้อนกระตุ้นให้เขายิ่งรู้สึกอยากสัมผัสฮยอกแจมากขึ้น

“ที่สุดเลยครับ...คนดี...”

“แล้ว..อยากให้เค้าทำยังไงเหรอ”ร่างเล็กเอ่ยถามพลางเคลื่อนตัวกลับมาพิงโต๊ะอย่างเก่า สายตาหวานเยิ้มแสนยั่วเย้าส่งไปให้คนรักอย่างจงใจ

มือเรียวเลื่อนไปดึงเนกไทด์ของร่างสูงพร้อมออกแรงกระตุกเบาๆให้ใบหน้าคมเข้ามาใกล้ ยกยิ้มพึงพอใจก่อนกดริมฝีปากเข้าหาริมฝีปากเรียว ขบเม้มไล้เล็มริมฝีปากแผ่วเบาก่อนสอดลิ้นเล็กเข้าด้านในโพรงปากอุ่น กวาดหาความหวานระคนเร่าร้อนจากทุกซอกทุกมุมของโพรงปากอีกฝ่าย ลิ้นเล็กเลื่อนเข้าแตะปลายลิ้นร้อน ก่อนที่ลิ้นทั้งสองจะตวัดเกี่ยวหยอกล้อ ดูดดึง แลกเปลี่ยนสัมผัสหนักหน่วงอย่างที่ต้องการ น้ำหวานใสๆไหลจากมุมปาก หากแต่ไม่มีผู้ใดคิดใส่ใจ

มือหนาเลื่อนขึ้นปลดกระดุมเสื้อเชิตสีอ่อนของร่างเล็กออกอย่างรวดเร็วด้วยความชำนาญ สอดมือผ่านรอยแยกของสาบเสื้อเข้าลูบไล้แผ่นอกเนียนไปมาสนุกมือ

สุดท้ายกลายเป็นร่างเล็กที่ละริมฝีปากออกห่าง มือบางดันให้ร่างสูงกลับไปนั่งที่เก้าอี้ตามเดิม พร้อมกำชับ สั่งไม่ให้เข้ามาใกล้จนกว่าตนจะร้องขอ แม้ทงเฮจะรู้สึกขัดใจกับสิ่งที่คนรักสั่ง แต่เขาก็ยอมทำตามโดยไม่ขัดขืน สายตาคมจดจ้องคนรักนิ่ง มองดูว่าร่างเล็กตรงหน้าต้องการทำอะไรต่อ

ฮยอกแจจัดการสลัดเสื้อเชิตของตนออกจากกาย เผยให้เห็นผิวขาวเนียนตัดกับร่องรอยรักที่ถูกสร้างไว้ประปรายทั่วแผ่นอก มือบางทั้งสองยกขึ้นสัมผัสร่างของตนช้าๆ ลูบไล้แผ่นอกไปมาแผ่วเบา ปลายนิ้วเรียวเลื่อนเคล้นคลึงยอดอกสีหวานที่ตั้งชันด้วยอารมณ์ที่พุ่งสูง

“อ๊ะ...อ๊า..อา..ทงเฮ...อื้อออ..อ๊าาา”ฟันซี่เล็กกัดริมฝีปากอวบอิ่มเบาๆ ปรือตามองคนรักที่นั่งจ้องมองมาที่เขานิ่งไม่วางตา พร้อมเปล่งเสียงครางพร่าเรียกชื่อคนรักไม่ขาดปาก แผ่นอกบางแอ่นเข้าหาสัมผัสร้อนแรงที่ปลุกเร้า บิดกายแอ่นไปมาด้วยความเสียวกระสัน

“ฮยอกแจ..จะยั่วเกินไปแล้วนะ”ทงเฮกัดกรามแน่น มองดูคนรักยืนพิงโต๊ะทำงาน กระตุ้นอารมณ์ปลุกเร้าร่างกายด้วยตนเอง ทั้งสีหน้าและเสียงครางบ่งบอกถึงความต้องการที่มาคุ เพียงแต่มันยังไม่มากพอที่คนตัวเล็กจะเรียกร้องให้เขาเข้าไปช่วย

“ซี้ดดด..อา..ทงเฮ...อา...อา...รู้สึกดี...จัง..อื้อ...”ฮยอกแจครางหวาน ก่อนจะเลื่อนมือข้างนึงปลดกางเกงสแลคเข้ารูปและชั้นตัวบางออกจากร่าง ร่างกายเปลือยเปล่าผิวขาวเนียนน่าสัมผัสถูกเผยออกอยู่ตรงหน้า ส่วนอ่อนไหวที่ตั้งชันขึ้นบ่งบอกว่าฮยอกแจต้องการปลดปล่อยมากเพียงใด

“อ๊ะ..อาาา..อา..ทงเฮ...เค้า..สวย..อ๊ะ...มั้ยย..อึก..”ร่างบางเอ่ยถามแม้เสียงจะขาดหายเพราะถูกเสียงครางดังขึ้นแทรก มือเรียวค่อยๆยันกายบอบบางขยับขึ้นไปนั่งบนขอบโต๊ะทำงานกว้าง ขาเรียวบางค่อยๆแยกออกจากกัน พลางยกสะโพกขึ้นสูง เผยให้เห็นส่วนลับที่มีเพียงทงเฮคนเดียวที่มีสิทธิสัมผัสมัน ช่องทางสีหวานที่ซ่อนอยู่ทางด้านหลังขมิบเข้าหากันแน่นคล้ายเรียกร้องต้องการบางสิ่งบางอย่างให้ล่วงล้ำเข้าไปด้านใน

“อา..ทงเฮ..ต้อง..อื้อออ..ต้องการ..คะ..เค้ามั้ย..อ่ะ..”ฮยอกแจเอ่ยถามเสียงพร่า ดวงตาคู่สวยปริ่มด้วยน้ำตาหยาดใสช้อนมองคนรักออดอ้อนดูน่ารักน่าเอ็นดู

เพียงแค่ได้ยินคำถามจากปากคนรัก ร่างสูงก็ไม่รอช้าเคลื่อนกายเข้าทาบทับ แนบกายเข้าหาอีกฝ่ายทันที ใบหน้าคมก้มลงครอบครองยอดอกสีหวานด้วยโพรงปาก ดูดดุนไล้เลียมันราวกับขนมหวานชั้นเลิศ ปลายลิ้นตวัดเลียหนักหน่วง กระตุ้นความต้องการและเสียงครางของคนรักให้เพิ่มมากขึ้น

ร่างเล็กดิ้นเร่าใต้ร่างกายแข็งแกร่งด้วยความเสียวซ่าน แอ่นแผ่นอกบางเข้าหาพร้อมกับมือบางที่กดศีรษะอีกฝ่ายให้สัมผัสรุกล้ำร่างกายตนมากยิ่งขึ้น เสียงครางกระเส่าของร่างเล็กดังสอดคล้องล้อรับกับเสียงที่เกิดจากการขบเม้มยอดอกบาง มือหนาทั้งสองเร่งปลดกางเกงพร้อมกับชั้นในสีเข้มของตนออก เผยให้เห็นส่วนแข็งขืนที่ตั้งชันพร้อมกับบทรักที่กำลังจะเกิด

“ทะ..ที่รัก..อา.อา..ทงเฮ..อ๊ะ..อา...”ฮยอกแจครางเสียงหวานพลางแยกขาเรียวออกกว้างเปิดทางให้คนรักแทรกกายเข้าหา เขารู้ดีว่าทงเฮกำลังต้องการอะไร เพราะเขาะเองก็ต้องการมันอยู่เช่นกัน

ร่างสูงจับส่วนแข็งขืนถูไถกับปากทางเข้าช่องทางคับแน่น สร้างความผ่อนคลายให้กับร่างบางเล็กน้อย ก่อนที่จะค่อยๆกดกายฝังเข้าหาความคับแน่นด้านใน ช่องทางรักสีหวานขมิบตอดรัดแกนกายเขาแน่นไม่ต่างจากครั้งแรกที่ได้แทรกผ่านเลยสักครั้ง

ฮยอกแจกรีดร้องครางลั่นออกมาด้วยความอึดอัดระคนเสียวซ่าน แม้ว่าเขาจะร่วมรักกับทงเฮมามากมายนับครั้งไม่ถ้วน แต่เพราะความใหญ่โตของคนรัก เขาจึงไม่คุ้นชินกับมันเสียที มือบางจิกเกร็งแน่นที่ไหล่แกร่ง ระบายความเจ็บปวดระคนเสียวกระสันที่ได้รับ

“อื้มมม..ฮยอกแจ...ท่านี่...เข้าได้ลึกชะมัด..อาาาาา”ร่างสูงกระซิบบอกคนร่างเสียงพร่า มือหนาสอดเข้าประครองสะโพกของร่างเล็กเอาไว้ ระวังไม่ให้บทรักครั้งนี้ไม่สร้างความเจ็บปวดให้คนรักตัวเล็กตรงหน้า ก่อนที่ร่างสูงจะค่อยๆเริ่มขยับสะโพกเข้าออกช้าๆจังหวะเนิบนาบให้ฮยอกแจปรับตัว

ร่างเล็กแอ่นยกสะโพกเข้าหาอีกฝ่ายเมื่อรู้สึกผ่อนคลายปรับตัวเข้ากับการสอดใส่ได้เรียบร้อย เรียวขาบางทั้งสองยกขึ้นเกี่ยวรอบเอวร่างสูงเอาไว้ ยิ่งทำให้ร่างสูงสามารถแทรกกายเข้าได้ลึกมากยิ่งขึ้น

เมื่อเห็นคนรักปรับตัวพร้อมกับการสอดใส่ ร่างสูงก็เพิ่มจังหวะในการขยับเข้าออกเร็วมากขึ้น เสียงครางหวานกระเส่าที่ดังจากคนในอ้อมกอดปลุกเร้าความต้องการให้ยิ่งพุ่งสูง ก้มลงประกบริมฝีปากกับกับริมฝีปากคนรัก สอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากหวาน ตวัดลิ้นเกี่ยวรัดลิ้นเล็ก แลกสัมผัสจูบเร่าร้อนแทนคำบอกรัก และความรู้สึกในใจอย่างไม่มีใครยอมแพ้ใคร

แขนเรียวบางยกขึ้นโอบรอบลำคอแกร่ง เบียดกายเพรียวบางเข้าชิดกับร่างแกร่งอย่างออดอ้อน สะโพกบางขยับตอบรับแรงกระแทกขยับเข้าออกหนักหน่วงในช่วงล่าง เสียงครางหวานกระเส่าเคล้ากับเสียงกระทบกันของเนื้อไปทั่วห้องทำงาน

ในเวลานี้ทั้งสองไม่คิดสนใจว่าสถานที่ที่นี่คือที่ไหน และไม่นึกคิดหาเหตุผลหากมีใครจะเข้ามาเห็นบทรักของทั้งคู่ เขาเพียงแค่ต้องการสัมผัสรัก ส่งมอบความรู้สึกผ่านความเร่าร้อน หนักหน่วงจากสัมผัสทางร่างกาย ร่างกายบอบบางเพรียวเล็กกอดรัดกระหายหาอ้อมกอดสัมผัสจากร่างสูง เช่นเดียวกับร่างสูงที่กอดกระชับร่างเล็กเอาไว้แน่นบดเบียดกายเข้าหาอีกฝายไม่ยั้ง

จังหวะเร็วแรงและหนักหน่วงส่งพาให้อารมณ์รักของทั้งสองพุ่งขึ้นสูง ฝั่งฝันที่ใฝ่หาเข้ามาใกล้ในทุกครั้งที่ขยับส่งรับแรงกระแทก ก่อนที่ร่างสูงจะยกสะโพกบางขึ้นจากโต๊ะ พลิกให้คนตัวเล็กนั่งทาบทับอยู่ด้านบน เคลื่อนกายตนไปนั่งที่เก้าอี้ทำงานตัวเก่า เปลี่ยนให้ฮยอกแจเป็นฝ่ายนำในบทรักครั้งนี้บ้าง

ฮยอกแจขยับสะโพกขึ้นลงหาอีกฝ่ายเนิบนาบ มือแกร่งคอยประคองสะโพกอิ่มนำทางให้คนรักเล็กในช่วงแรก ก่อนที่ร่างเล็กจะเริ่มเป็นฝ่ายควบคุมเกมรักเร่าร้อนครั้งนี้ สะโพกบางเร่งความเร็วกระแทกกระทั้นหาแกนกายของร่างสูงเร็วและหนักหน่วง สะโพกบางส่ายวนขยับยั่วเย้าคนรักอย่างกระหายหา

“อ๊ะ..อ๊างงง”ร่างบางครางลั่นเมื่อส่วนแข็งขืนของคนรักขยับถูกจุดไวต่อสัมผัสภายในช่องทางของตน ความเสียวกระสันกระหายหาเข้าครอบงำกายทั้งคู่ ฮยอกแจขยับสะโพกหนักหน่วงและรุนแรง เน้นย้ำให้ส่วนนั้นของคนรักสัมผัสกับจุดกระสันในทุกๆจังหวะ

มือหนาเลื่อนกอบกุมส่วนอ่อนไหวของคนรักขยับรูดรั้งตามความยาวเข้าออกตามจังหวะที่ร่างเล็กขยับสะโพกกระแทกกระทั้นกายเข้าลงมา จุดสูงสุดปลายฝันที่ทั้งคู่ต้องการกำลังเข้ามาใกล้ในอีกไม่ช้า ช่องทางคับแน่นตอดรัดแกนกายเขาจนอดกลั้นความต้องการเอาไว้ไม่ไหว

เสียงกรีดร้องครางลั่นของทั้งสองดังขึ้น ในจังหวะที่ร่างเพรียวกระตุกเกร็งฉีดน้ำสีขาวยุ่นพุ่งออกมาเปรอะไปทั่วกล้ามท้องแกร่ง พร้อมกันกับสายธารอุ่นร้อนที่ถูกฉีดเข้าไปด้านในช่องทางรักอย่างรุนแรง จุดสูงสุดทางอารมณ์ สวรรค์ที่ทั้งคู่ต้องการได้มาหาเขาทั้งคู่

ร่างเล็กเอนซบอกแกร่งอย่างเหนื่อยอ่อน ดวงตาคู่สวยหลับลงสนิท นั่งหอบหายใจแรง ช่วงชิงไขว่คว้าอากาศอย่างหมดแรง ปอยผมที่โซมด้วยเหงื่อลู่แนบไปกับแก้มใส บทรักเร่าร้อน อุณหภูมิความร้อนของทั้งสองค่อยๆลดลงตามอากาศรอบๆ

“หายเครียดรึยังน่ะ”ฮยอกแจถามเสียงแผ่ว แม้ดวงตาคู่สวยจะยังไม่ลืมขึ้นก็ตาม

“ทำเป็นพูดดีไป”

“พูดดีแล้วรักมั้ย”

“รักสิครับ คนดี”ทงเฮเอ่ยบอกรักเสียงนุ่ม กดจูบแผ่วเบาที่หน้าผากหมด ปลายนิ้วแกร่งเกลี่ยปอยผมคนรักทัดกับใบหู ยิ้มน้อยๆก่อนจะประทับจุมพิตแผ่วเบาที่ริมฝีปากอิ่มแดง

หลังจากที่ทั้งสองพักเหนื่อยจากกิจกรรมเร่าร้อนได้สักพัก ฮยอกแจก็เป็นฝ่ายลุกจากตักและเริ่มใส่เสื้อผ้าแต่งตัว ก่อนจะเอ่ยปากบอกคนรักว่าอยากทานข้าว เพราะมันเลยเวลาข้าวเที่ยงของตนมาได้เกือบจะชั่วโมแล้ว ร่างสูงจึงต้องตามใจด้วยเหตุผลง่ายๆว่า เขาเองได้ทานฮยอกแจจนอิ่มแล้ว ฮยอกแจเองก็ควรได้ทานอาหารจนอิ่มบ้าง

“คุณชอง”เมื่อเปิดประตูออกจากห้องประธาน ทงเฮก็เอ่ยเรียกพนักงานสาวที่มีโต๊ะประจำตำแหน่งอยู่หน้าห้องของเขาทันที

“ค่ะ...คะ?”พนักงานสาวขานรับพร้อมรอยยิ้มหวาน

“ชั้นกับฮยอกแจจะออกไปทานข้าว มีอะไรก็ฝากด้วยละกันนะ”ทงเฮสั่งเรียบๆก่อนจะหันหลังเดินโอบเอวบางของคนรักพาคนช่างยั่ว ช่างเอาแต่ใจไปหาอะไรทาน หากแต่ทงเฮไม่ได้สังเกตถึงสีหน้าของพนักงานสาวเลยว่า ใบหน้าเธอแดงใบถึงไหนต่อไหน

หญิงสาวขานรับคำสั่งของเจ้านายก่อนจะยิ้มอายๆเมื่อคิดถึงภาพที่เกิดขึ้นในห้องประธานเมื่อสักครู่ เธอเพียงแค่ตั้งใจจะนำเอกสารที่บริษัทคู่ค้าแฟกซ์มาให้ไปให้ตามหน้าที่เท่านั้น แต่กลับกลายบังเอิญเจอภาพอย่างอื่นแทนไปโดยไม่ตั้งใจแทน