NC Part
“ไม่ไหว ผมไม่ไหวแล้วครับ” แดฮวีวอนขอเสียงสั่น สิ้นเสียงของเด็กน้อย ปลายนิ้วยาวของจินยองก็เร่งระดับความแรงของการสั่นไหวในร่างจนสุด คราวนี้เด็กน้อยดิ้นพร่าน ร่างทั้งร่างดิ้นขลุกขลักในอ้อมแขนแกร่ง มือบางดึงคอเสื้อฮูดดี้เนื้อหนาขึ้นมากัดแน่นเพื่อกลั้นเสียงคราง
“อื้ออ อื้ออ” แดฮวีส่งสายตาอ้อนวอนให้กับจินยองที่ยกยิ้มมุมปาก คราวนี้จินยองไม่ได้แตะต้องร่างกายของเด็กน้อยแล้ว เขาเพียงแค่มองร่างบางที่ขยับดิ้นเร่าๆไปตามแรงสั่นไหว แดฮวีหอบหายใจถี่ ใบหน้าเหยเกดูอึดอัดทรมาณกับสิ่งที่เขากำลังมอบให้
“อยากหรือยัง?” จินยองกดหยุดปุ่มอีกครั้ง ส่งผลให้เด็กน้อยหยุดดิ้น มือบางยกขึ้นเช็ดน้ำตาที่ไหลปริ่ม
“อยากแล้วครับคุณจินยอง ผมจะเสร็จแล้ว นะ...นะครับ” แดฮวีครางอ้อนขอ ความต้องการที่ถูกขัดอยู่เรื่อยๆทำให้แดฮวีอึดอัดจนแทบทนไม่ไหว เรียวปากสีเชอร์รี่พรมจูบที่ปลายคางของจินยองอย่างเอาอกเอาใจ มือบางเลื่อนไปจับมือหนาให้ลงมาแตะที่ความเป็นชายของตน
“แล้วทำไมเมื่อกี้ถึงบอกว่าไม่ล่ะ หื้ม?” จินยองกระซิบถามขณะที่ปลายนิ้วกดวนเล่นที่ส่วนปลายส่วนแข็งขึงของร่างบาง
“อ่ะ..อ่ะ...ผมกลัวคนมาเห็นครับ” แดฮวีสารภาพตามจริงด้วยความเขินอาย เขาเห็นเงาวูบไหวของพนักงานต้อนรับอยู่ไกลๆ ไม่รู้ว่าเมื่อไรเธอจะเดินผ่านมาเห็น
“ตื่นเต้นดีออกนะ ไม่จริงเหรอ?” จินยองเคลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ก่อนจะกดจูบเรียวปากอิ่มแดง ขบเม้มเล่นเสียจนพอใจก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปทักทายเรียวลิ้นเล็ก ลิ้นร้อนกวาดไล้เล็มชิมความหวานจากโพรงปากเล็กขณะที่ฝ่ามือก็สอดเข้าใต้เสื้อฮูดดี้ตัวหนา
ปลายนิ้วสะกิดเล่นกับยอดอกสีหวานที่เต่งตึงขึ้นตามแรงอารมณ์ ไม่ว่าส่วนไหนของแดฮวีตอนนี้ก็ดูพร้อมจะโดนเขาขย้ำไปทุกสัดส่วนเสียจริงๆ จินยองละริมฝีปากลงมาซุกไซร้ซอกคอขาว เขาพรมจูบไปตามผิวเนียนด้วยความหลงใหล
“อื้ออ แด๊ด อา..” แดฮวีครางแผ่วเมื่อไวเบรเตอร์ในร่างมันกำลังกลับมาสั่นเบาๆเร้าอารมณ์เสียวซ่านของเขาให้กลับมาอีกครั้ง
“ชอบไหมแบบนี้?” จินยองกระซิบถาม
“อ่ะ...ครับ แต่...แต่มันไม่พอ”
“ยังไงถึงจะพอล่ะ หืม?”
“อ่ะ อือ...แรงกว่านี้ นะ..อ่ะ แบบเมื่อกี้” แดฮวีอ้อมแอ้มขอด้วยความเขินอาย ได้ยินเช่นนั้นจินยองจึงกดรีโมทอีกครั้งเพื่อเร่งความแรงให้กับของเล่นในร่างของเด็กน้อย
ร่างทั้งร่างของแดฮวีบิดเร่าอีกครั้ง เรียวนิ้วของจินยองที่สะกิดหยอกเย้ายอดอกทำให้ร่างบางแอ่นแผ่นอกบางเข้าหา เรียวปากอิ่มกดจูบย้ำๆที่เรียวปากร้อนเพื่อให้จูบดูดกลืนเสียงครางที่พยายามกลั้นเอาไว้ ปลายนิ้วเรียวจิกลงกับลำแขนแกร่งแน่น ความกระหายที่จะปลดปล่อยมันรุมเร้าเสียจนแดฮวีควบคุมสติไม่อยู่
“น่ารักจังเด็กดี” คำชมของจินยองพร้อมกับจูบร้อนๆที่มอบให้ยิ่งทำให้แดฮวีคลั่ง ยิ่งจินยองสัมผัสร่างของเขาความต้องการยิ่งเพิ่มสูงขึ้น
“ซี้ดดด..เด็กดีอย่าจิกฉันแรงสิ” จินยองซี้ดปากเบาๆเมื่อแดฮวีฝังเล็บเข้าที่เนื้อจนลึกและข่วนเป็นทางยาวเพื่อระบายความเสียวซ่านที่มันอึดอัดอยู่ในร่าง
“แด๊ด มะ..ไม่ไหว ไม่ไหว อ่า หยิบทิชชู่” แดฮวีเอ่ยเสียงแผ่ว กามารมณ์ที่ถูกปลุกเร้ามาหลายชั่วโมงกำลังจะเสร็จสมในไม่ช้า
“ปล่อยใส่มือฉัน” ร่างสูงเอ่ยพลางเลื่อนมือลงไปรองรับหยาดน้ำอุ่นๆที่ส่วนปลายของร่างบาง
“อ่ะ...อื้ออ..” ฟันซี่ขาวฝังเข้าที่ลาดไหล่แกร่ง เสียงครางอู้อี้หลุดจากลำคอพอให้จินยองได้ยิน ร่างบางเกร็งไปทั้งร่างก่อนจะกระตุกสะโพกปล่อยหยาดหยดสีขุ่นออกมาจนหมด แดฮวีหอบหายใจถี่รัวด้วยความเหนื่อยอ่อน แต่ไวเบรเตอร์ในร่างที่ยังสั่นไม่หยุดทำให้ร่างกายช่วงล่างขยับกระตุกเบาๆเมื่อของเล่นภายในยังคงกดย้ำที่จุดเสียว
“แด๊ด...หยุด หยุดครับ อื้ออ” แดฮวีอ้อนขอ จินยองจึงใช้มือข้างที่ไม่เปรอะน้ำรักของแดฮวีกดรีโมทให้หยุดลง เด็กน้อยในอ้อมกอดเขาจึงหยุดดิ้นและนอนสงบอยู่ข้างกายเขา ร่างสูงเอี้ยวกายไปคว้าทิชชู่จากกระเป๋าของเขามาเพื่อเช็ดทำความสะอาดคราบน้ำรักจนหมด
“วันนี้ปล่อยเยอะเลยนะ อยากมากเลยเหรอ?” จินยองยกยิ้มพลางกดจูบซับเบาๆที่หน้าผากมน
“ครับ ตั้งแต่ในห้องน้ำแล้ว”
“หึ ลามกจริงๆเลยนะ”
“ก็...ก็แด๊ดดี้ใส่มันเข้ามาในตัวผม” แดฮวีตอบกลับด้วยความเขินอาย จินยองมองใบหน้าหวานภายใต้แสงสลัวก่อนจะก้มลงไปพรมจูบที่หน้าผากมน พวงแก้มนิ่ม ปลายจมูกรั้น เด็กน้อยของเขาน่ารักเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ
“แต่เธอก็ดูชอบมันนะ แดฮวี”
“กะ..ก็...ครับ” แดฮวีไม่มีอะไรจะเถียง ถึงแม้เจ้าตัวจะต่อต้านมันในตอนแรก แต่แดฮวีก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าของเล่นที่ยังคาอยู่ในร่างมันสรรค์สร้างความสุขให้กับเขาไม่น้อย
“อยากให้เอาออกไหม?” จินยองถามขณะที่มือหนาเลื่อนไปบีบขย้ำแก้มก้นนิ่มด้วยความหมั่นเขี้ยว เรียวนิ้วยาวค่อยๆสอดเข้าไปด้านในช่องทางรักคับแน่นที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำหล่อลื่นของเจ้าตัว
“อะ..เอาออกครับ”
“แล้วให้ฉันเข้าไปแทนสินะ?” จินยองยิ้มเจ้าเล่ห์
“มะ...ไม่รู้ครับ”
“จริงเหรอ ไม่รู้จริงๆเหรอ?” จินยองกระเซ้าขณะที่เรียวนิ้วยาวกดวนสำรวจช่องทางคับแน่นที่คุ้นเคย ผนังนุ่มตอดรัดนิ้วเขาแน่นจนจินยองต้องค้างนิ้วเอาไว้เช่นนั้นเพื่อให้แดฮวีผ่อนคลาย
“อื้อ” แดฮวีครางหวิวเมื่อเรียวนิ้วของร่างสูงมันเบียดเข้ากับ ไวเบรเตอร์ในร่าง ปลายนิ้วยาวกดวนไปตามผนังอุ่นร้อนรอบๆก่อนจะค่อยๆใช้นิ้วคว้านและดึงวัตถุแปลกปลอมออกมาช้าๆ
“บอกไม่เอาๆ แต่ชุ่มขนาดนี้เลยนะ รู้ตัวไหม” ร่างสูงแกล้งแซวขณะที่มือหนาชูของเล่นผู้ใหญ่ตรงหน้าแดฮวี คราบน้ำหล่อลื่นที่เกาะอยู่ทั่วเป็นหลักฐานที่บอกได้ดีว่าเจ้าตัวก็มีอารมณ์สุขสมร่วมไปกับมันไม่มากก็น้อย
“อ่ะ...ก็...ครับ”
“แล้วนี่จะใจร้ายเสร็จคนเดียว ไม่ยอมให้แด๊ดปล่อยใส่ตัวเธอจริงๆเหรอ แดฮวี?”
“แต่...ถ้าทำตรงนี้แล้วพี่สาวพนักงานเขามาล่ะครับ?” แดฮวีเอ่ยถามด้วยความกังวล แม้ตอนนี้ร่างทั้งสองจะโอบกอดภายใต้ผ้าห่มผืนบางยากที่จะมองเห็นในที่แสงสลัวแต่ถ้ามีการเคลื่อนไหวเป็นจังหวะแบบนั้นเป็นเวลานานๆยังไงก็ต้องถูกจับได้แน่
“ลองก่อนสิ แล้วมาดูกันว่าจะถูกจับได้ไหม” จินยองอมยิ้ม
“อ่า...แต่...”
“ไม่มีคำว่าแต่สำหรับแด๊ดดี้นะครับ จำได้ไหม?” จินยองย้ำถาม ทำให้แดฮวียอมพยักหน้าทำตามที่จินยองสั่ง มือเล็กเลื่อนลงปลดตะขอกางเกงและรูดซิปลง เด็กน้อยร่นกางเกงชั้นในของจินยองเพียงเล็กน้อยความแข็งขืนก็เด้งผึงออกมาให้แดฮวีได้สัมผัส เรียวนิ้วเล็กลากขึ้นลงตามความยาวช้าๆ ก่อนที่ฝ่ามือจะกอบกุมความเป็นชายของจินยองเอาไว้ทั้งหมดแล้วขยับรูดรั้งมันขึ้นลง
“ซี้ดดด ไม่ต้องแล้วแดฮวี แด๊ดอยากเข้าไปในตัวเธอ”
“ทะ...ทำยังไงเหรอครับ? ที่มันแคบ”
“หันหลังมาสิแด๊ดจัดการเอง” เมื่อเอ่ยจบ ร่างบางก็ขยับพลิกตัวตะแคงข้างหันหลังให้กับจินยอง เขาใช้เข่าดันเรียวขาเล็กให้แยกออก
“ตั้งขาเอาไว้ มันเข้ายาก” จินยองกระซิบบอก เด็กน้อยจึงทำตามคำสั่งแต่โดยดี เมื่ออยู่ในท่าทางที่พร้อมแล้วจินยองก็จับแกนกายแข็งขืนเข้าจ่อกับช่องทางอุ่นร้อนที่เขาโหยหา จินยองใช้ส่วนปลายถูเบาๆกับปากทางเข้าก่อนจะค่อยๆกดมันเข้าไปในร่างช้าๆ
“ซี้ด...” จินยองสูดปากด้วยความเสียวซ่านเมื่ออยู่ในท่านี้ช่องทางของแดฮวีบีบรัดความเป็นชายของเขาเสียจนปวดหนึบ จินยองจึงถอนกายออกมาเล็กน้อยก่อนจะขยับกายสวนสะโพกเข้าหาความคับแน่นจนมิดในคราเดียว
ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อยกับความจุกที่มันอึดอัดในกาย แม้ช่องทางของเขามันจะถูกขยายให้คุ้นชินกับไวเบรเตอร์มาแล้ว แต่ขนาดที่ใหญ่กว่าของจินยองมันก็ทำให้ร่างของเขาสะดุ้งทุกครั้งที่แทรกเข้ามา
เมื่อแดฮวีผ่อนคลายมากขึ้นร่างสูงจึงขยับกายเข้าออกช้าๆ พื้นที่คับแคบเช่นนี้ทำให้เขาขยับได้เพียงช่วงสั้นๆ มือหนาจึงเลื่อนไปขยับสะโพกของคนตัวเล็กให้ขยับเด้งสวนกับจังหวะกระแทกของเขา แดฮวีดึงคอเสื้อฮู้ดสีหวานของตัวเองมากัดเอาไว้อีกครั้ง จังหวะที่จินยองมอบให้มันถี่ยิบจนเขาอยากครางออกมาดังๆ แต่เพราะสถานที่ที่มันเปิดเผยไม่ได้เช่นนี้เขาจึงต้องกลั้นเอาไว้
‘ติ๊งด่อง’เสียงออดเรียกพนักงานดังขึ้นพลันปุ่มกดที่อยู่ด้านข้างที่นั่งก็ขึ้นสีด้วยความบังเอิญ เมื่อแดฮวีเผลอเลื่อนมือไปโดนโดยไม่ตั้งใจทำให้จินยองหยุดการกระทำทุกอย่างทันควัน มือหนาเลื่อนไปคว้าผ้าห่มที่ร่นไปกองกับพื้นขึ้นมาห่มคลุมกายบางของแดฮวีเอาไว้
“อ๊ะ ขะ...ขอโทษครับ” เด็กน้อยลนลานขอโทษด้วยความตกใจ เขาพอจะจำได้ว่าปุ่มนี้พี่สาวพนักงานเพิ่งบอกว่าให้กดเวลาต้องการเรียกหา เขาดันเผลอไปกดเสียแล้ว จินยองใช้ฝ่ามือกดศีรษะของเด็กชายเข้าซุกกับแผ่นอก
“หลับตาแล้วอยู่นิ่งๆ เดี๋ยวฉันจัดการเอง” จินยองกระซิบบอก เด็กน้อยจึงพยักหน้ารับแล้วหลับตาลงแสร้งทำเป็นหลับ เสียงรองเท้าที่เดินมาตามทางเดินทำให้แดฮวีลุ้นระทึกจนเผลอกำมือเข้าหากัน
“ผู้โดยสารมีอะไรให้ดิฉันช่วยเหลือเพิ่มเติมหรือเปล่าคะ?” หญิงสาวเอ่ยถามด้วยวาจาฉะฉานแต่เบาเสียงลงเพื่อไม่เป็นการรบกวนผู้โดยสารท่านอื่น
“ไม่เป็นไรครับ พอดีหลานชายผมมานอนเบียดด้วย สงสัยละเมอไปโดน ขอโทษด้วยนะครับ” จินยองเอ่ยพลางแสร้งใช้มือลูบกลุ่มผมนิ่มของเด็กน้อยในอ้อมอกเบาๆ
“อ่อค่ะ หากคุณผู้โดยสารมีอะไรให้ช่วยเหลือสามารถเรียกดิฉันได้ตลอดนะคะ” พนักงานสาวเอ่ยตามหน้าที่พร้อมกับยิ้มหวาน ก่อนที่เธอจะเอื้อมตัวไปกดปิดปุ่มเรียกพนักงานซ้ำอีกครั้งเพื่อให้สัญญาณดับลง แดฮวีที่พยายามแกล้งหลับนอนลุ้นจนฝ่ามือที่กำแน่นเปียกชื้น
กลัวถูกจับได้ว่ากำลังทำอะไรกันอยู่ กลัวว่าผ้าห่มผืนบางๆมันจะช่วยปกปิดอะไรไม่ได้
“ขอบคุณนะครับ” จินยองเอ่ยบอกพนักงานสาวเมื่อเธอเสร็จหน้าที่ของเธอ
“ค่ะ คุณผู้โดยสาร” หญิงสาวเอ่ยก่อนจะหันหลังเดินกลับไปยังห้องพักของแอร์โฮสเตส แดฮวีถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก แต่ไม่ทันที่เธอจะคล้อยหลังจินยองก็เรียกเอาไว้
“เออใช่” เสียงของจินยองที่เอ่ยเรียกพนักงานทำให้ร่างในอ้อมกอดสะดุ้งเฮือก เกือบไปแล้วเขาเกือบลืมตาขึ้นมาแล้ว
“คะ?”
“หลานชายผมค่อนข้างนอนหลับยาก ถ้าไม่มีอะไร รบกวนแจ้งไม่ให้พนักงานเดินมาบ่อยๆนะครับ” จินยองกำชับพร้อมส่งยิ้มให้เธอ ขณะที่มือซนเลื่อนไปสะกิดเล่นที่ยอดอกสีหวานเพื่อแกล้งหยอกร่างบางให้สะดุ้งอีกครา
“อื้อออ” แดฮวีหลุดเสียงครางออกมาอย่างห้ามไม่ได้เมื่อจินยองจงใจขยับสะโพกสวนเข้าไปในช่องทางคับแน่นของเขาโดยไม่ทันตั้งตัว ในใจสั่นระรัวแต่เด็กน้อยก็ยังแสร้งทำเป็นนอนหลับสนิทอยู่เช่นนั้น
“รับทราบค่ะ คุณผู้โดยสาร ไม่ทราบว่าหลานของคุณผู้โดยสารมีอะไรให้ดิฉันช่วยเหลือหรือเปล่าคะ” หญิงสาวเอ่ยถาม
“สงสัยเขาจะละเมอน่ะครับ ขอโทษด้วยนะครับ ขอบคุณครับ” จินยองยิ้มให้กับพนักงานสาวคนสวย ก่อนที่เธอจะเดินละออกไปจริงๆในคราวนี้ เมื่อรอจนแน่ใจแล้วแดฮวีจึงลืมตาขึ้นแล้วหันมองค้อนให้กับเจ้านายพร้อมยู่ปาก แด๊ดดี้ของเขากำลังแกล้งเขาอีกแล้ว
“คุณจินยองแกล้งผมอีกแล้ว” แดฮวีกระเง้ากระงอดเสียงน่ารัก จินยองเห็นเช่นนั้นจึงจับร่างบางให้หันมารับจูบจากเขา เรียวปากร้อนบดจูบริมฝีปากอิ่มแดงก่อนจะขบเม้มเบาๆให้เด็กน้อยยอมอ้าปากออก เรียวลิ้นตวัดสอดเข้าไปเกี่ยวกระหวัดกับเรียวลิ้นเล็กขณะที่สะโพกหนาเริ่มขยับจังหวะส่งแรงกระแทกอีกครั้ง
เสียงอู้อี้หลุดรอดจากเรียวปากอิ่มแผ่วเบา ขณะที่ริมฝีปากยังคงคลอเคลียไม่ห่างกันมือหนาก็เลื่อนลงต่ำรูดรั้งปรนเปรอให้กับส่วนหน้าของแดฮวี
“อืมมม” จินยองครางในลำคอ ช่องทางรักของแดฮวีมันยังคงตอดรัดเขาได้ดีเช่นเคย แรงเสียดสีระหว่างผนังนุ่มและความเป็นชายขนาดใหญ่มันเร่งเร้าให้อารมณ์ร้อนแรงยิ่งพุ่งสูง แต่จินยองก็ถอดถอนแกนกายออกจากช่องทางคับแน่น
มือหนาเลื่อนไปดึงรั้งร่างบางให้ย้ายมานอนทาบทับร่างกายของตนก่อนจะกระซิบเบาๆสั่งให้แดฮวียกกายขึ้นเพื่อสอดแทรกความเป็นชายของเขา
“แด๊ด...ท่านี้...เดี๋ยวคนรู้นะครับ” แดฮวีเอ่ยด้วยความกังวล
“ยกสะโพกขึ้นให้ฉันใส่เข้าไปก่อน แล้วเธอค่อยกอดฉันเอาไว้” สิ้นคำสั่งของจินยองเด็กน้อยจึงยอมยกสะโพกขึ้นช้าๆ ร่างสูงจับส่วนแข็งขืนสอดใส่กลับเข้าหาความอุ่นร้อนคับแน่นอีกครั้ง มือหนาโอบกอดแผ่นหลังแดฮวีเอาไว้ให้ทาบทับอยู่บนร่างของเขา
ริมฝีปากขบเม้มเล่นกับใบหูเล็กสลับกับใช้เรียวลิ้นลากตวัดหยอกล้อเร้าอารมณ์ให้เจ้าตัว ขณะที่สะโพกหนาเด้งขึ้นส่งแกนกายเข้าหาช่องทางรักของอีกฝ่ายด้วยจังหวะหนักๆ ส่วนแข็งขืนที่กระแทกย้ำเข้าที่จุดกระสันด้านในทำให้เด็กน้อยเผลอหลุดครางเสียงดัง
“อ๊า..แด๊ด”
“ชู่ววว เด็กดี อย่าเสียงดังสิครับ เธออยากจะให้คนอื่นตื่นมาเห็นว่าเธอกำลังนั่งขย่มฉันอยู่เหรอ หื้ม?” จินยองกระซิบถาม คำขู่นั้นทำให้เด็กน้อยส่ายหน้ารัวเรียวปากอิ่มเม้มแน่นเข้าหากันจนแดงช้ำ นิ้วเรียวเล็กจิกลงบนลาดไหล่แกร่งเพื่อระบายความเสียวซ่านที่แล่นไปทั่วร่าง
บทรักและสัมผัสแสนรัญจวนใจทำให้ร่างบางหอบหายใจถี่ ดวงตาคู่สวยฉ่ำคลอไปด้วยหยดน้ำใสๆเพราะความอึดอัดตรงช่วงล่าง ความตื่นเต้นที่กลัวว่าใครจะมาเห็นผสมกับความสุขสมทางร่างกายทำให้สตินึกคิดของแดฮวีหมดสิ้น
สะโพกอิ่มโยกรับกับแกนกายขนาดใหญ่ที่ขยับเข้าออก ลมหายใจอุ่นร้อนและเสียงหอบเบาๆที่คลอเคลียอยู่ข้างหูนั้นทำให้จินยองกัดกรามแน่น มือหนาทั้งสองบีบเค้นก้นนิ่มด้วยความหมั่นเขี้ยวอย่างแรงจนผิวขาวๆเกิดสี
“แด๊ด...อ่ะ...เร็วกว่านี้อีกได้ไหมครับ ฮ่ะ หนูจะไม่ไหว..แล้ว อื้อ” แดฮวีวอนขอเสียงตะกุกตะกักเมื่อรางทั้งร่างสั่นคลอนไปตามแรงส่งจากสะโพกหนา นิ้วเรียวข่วนแผ่นอกแกร่งลากลงมาเป็นทางยาวด้วยความลืมตัว
“ยังหรอกแดฮวี คืนนี้แด๊ดไม่ให้หนูเสร็จง่ายๆหรอก” จินยองกระซิบก่อนที่สะโพกสอบจะหยุดขยับแล้วค้างนิ่ง ทำให้คนที่ใกล้จะถึงฝังฝันครางฮือด้วยความขัดใจ เด็กน้อยด้านบนดื้อดึงหมายจะขยับสะโพกสวนแต่มือหนาก็จับยึดเอวบางเอาไว้ไม่ให้ขยับ
“แด๊ดแกล้งหนูอีกแล้ว” แดฮวีกระเง้ากระงอด รู้สึกขัดใจที่โดนขัดอารมณ์เช่นนี้อยู่หลายครั้ง
“ไปต่อในห้องน้ำกันนะ ทำตรงนี้แด๊ดกระแทกหนูลำบาก” จินยองกระซิบบอกข้างใบหูเล็กพลางใช้ริมฝีปากขบเม้มติ่งหูนิ่มเบาๆเพื่อโน้มน้าวเด็กน้อยให้ตกลงตามที่เขาต้องการ ทำให้แดฮวีพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย
“เกาะแด๊ดไว้ แด๊ดไม่อยากเอาออกจากตัวหนู”
“แด๊ด...แด๊ดดี้ แล้วจะไปยังไงครับ ถ้าไม่เอาออก?” แดฮวีถามด้วยความสงสัยปนตกใจ แต่เมื่อเห็นจินยองหยัดกายขึ้นนั่งพลางเลื่อนแขนมาโอบร่างเขาไว้เด็กน้อยก็พอจะเดาออกว่าต้องทำอย่างไรต่อ
“ดะ...แด๊ด เดี๋ยวคนอื่น…”
“อย่าโวยวายเสียงดัง ดึกแล้วคงไม่มีคนที่ยังตื่นอยู่หรอก” จินยองกระซิบบอกเช่นนั้นเด็กน้อยจึงพยักหน้าหงึกหงักไม่กล้าปฏิเสธอะไรต่อ
ขาเรียวทั้งสองเกี่ยวรัดสะโพกหนาเอาไว้ ก่อนที่ร่างสูงจะลุกขึ้นขยับกายออกจากที่นั่งเพื่อเดินไปที่ห้องน้ำที่อยู่ทางด้านหลังของโซนเฟิร์สคลาส แดฮวีหลับตาปี๋เพราะใจหนึ่งก็กลัวตก อีกใจก็กลัวว่าผู้โดยสารคนอื่นๆจะเห็นว่าร่างกายช่วงล่างของเขาล่อนจ้อนซ้ำยังมีส่วนแข็งขืนของจินยองเสียบคาเอาไว้อยู่ ใบหน้าหวานซุกลงกับบ่าแกร่งขณะที่จินยองก็รีบเร่งเดินไปที่ห้องน้ำ
“อ๊ะ” แดฮวีครางเสียงแผ่วเมื่อจังหวะเดินของจินยองมันทำให้ส่วนแข็งขืนในร่างยิ่งดันเข้าไปลึกขึ้น มือบางที่คล้องอยู่รอบลำคอแกร่งจิกลงเพื่อระบายความเสียวซ่าน
“ชู่ววว ไม่ครางสิ” จินยองกระซิบบอกก่อนจะจรดริมฝีปากแตะลงบนเรียวปากอิ่มเบาๆเพื่อห้ามเสียงครางของแดฮวีไว้ ทางเดินระยะไม่ไกลมากระหว่างที่นั่งกับห้องน้ำ แต่มันดูใช้เวลาเนิ่นนานมากสำหรับแดฮวี เด็กน้อยได้แต่ภาวนาในใจขอให้จินยองเดินถึงห้องน้ำไวไว
‘กริ๊ก’ เสียงล็อคกลอนห้องน้ำดังขึ้นก่อนที่จินยองจะวางแดฮวีลงบนเชล์ฟล้างมือแคบๆ มือหนาจับสองขาของแดฮวีให้ยกขึ้นพาดบ่าก่อนที่สะโพกหนาจะขยับเข้าออกส่งแรงกระแทกรุนแรงและถี่เร็วตามแต่ใจปรารถนา
แดฮวีดิ้นเร่าสะโพกบางกระตุกสั่นผวาทุกครั้งที่แกนกายกระแทกเข้าที่จุดกระสันด้านในกาย จินยองกดจูบริมฝีปากอิ่มครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อคอยห้ามเสียงครางที่หลุดออกมาแผ่วๆจากริมฝีปากสีเชอร์รี่ จินยองตะบี้ตะบันกายเบียดเข้าหา แดฮวีไม่ยั้งเพื่อถีบส่งทั้งตัวเองและเด็กชายให้ไปถึงฝั่งฝัน
มือหนาเลื่อนไปรูดรั้งแกนกายที่ชุ่มไปด้วยน้ำหล่อลื่นใสๆของของแดฮวี กลุ่มผมนิ่มส่ายสะบัดไปมายามที่แดฮวีเชิดหน้าขึ้นสลับกับส่ายหน้ารัวพร้อมพึมพำว่า ‘ไม่’ แม้คำพูดของแดฮวีจะดูผลักไส แต่สุดท้ายร่างกายของเด็กชายก็ไม่โกหกสัมผัสของจินยอง ยิ่งจินยองสอดแทรกความเป็นชาย เด็กชายก็ลุ่มหลงมัวเมาไปกับความต้องการที่พุ่งสูง เด็กน้อยลืมสติผิดชอบชั่วดี ครางเรียกชื่อจินยองซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยความเผลอเรอ
“อ่า...อ่ะ..”
“ไม่กลัวใครได้ยินหรือไง เสียงดังขนาดนี้ หื้ม?” จินยองกระซิบถามข้างใบหูเล็กพลางเป่าลมอุ่นๆใส่
“อ่ะ ขะ..ขอโทษครับ ฮื้อ” มือเล็กรีบเลื่อนขึ้นปิดปากเอาไว้ จินยองจึงจับมือเล็กออกแล้วแทนที่ด้วยชายเสื้อสีหวานของคนตัวเล็ก ผิวอกขาวเนียนเผยให้ร่างสูงได้เชยชม เรียวลิ้นร้อนตวัดหยอกล้อเล่นกับยอดอกสีหวานด้วยความหื่นกระหาย เสียงครางอู้อี้ระคนกับเสียงหายใจหอบถี่ที่หลุดรอดให้ได้ยินมันยิ่งดูน่าแกล้งให้จินยองกระแทกเข้าหาถี่รัวจนเจ้าตัวครางไม่หยุด
“ซี้ดด แดฮวี ของเธอมัน…” จินยองครางเสียงพร่าขณะที่กายยังคงเร่งขยับสอดแทรกความเป็นชายเข้าหาความรัดแน่นของผนังนุ่ม เสียงเนื้อกระทบกันดังก้องไปทั่วห้องแคบๆปะปนกับเสียงหอบหายใจของทั้งสอง จินยองกัดกรามแน่นเมื่อความคับแน่นของแดฮวีมันรัดเสียจนเขาแทบจะเสร็จ
“อะ..แด๊ด แด๊ดครับ อื้ออ หนูจะไม่ไหว..อะ จะไม่ไหวแล้ว” แดฮวีร้องขอเสียงสั่น กลุ่มผมนุ่มกระจายเมื่อเจ้าของกายสะบัดหน้าส่ายไปมาอย่างควบคุมสติไม่อยู่ มือข้างหนึ่งเลื่อนไปจิกลงบนลำแขนแกร่ง เรียวเล็บจิกลากลงสร้างรอยแดงเป็นทางยาว
“แด๊ดก็จะไม่ไหวแล้ว อื้มม” สะโพกหนาถอดถอนแกนกายออกจากความคับแน่น ก่อนที่สองมือจะจับร่างบางของแดฮวีให้ลงมายืนกับพื้นและหันหน้าเข้าหาผนัง ออกแรงกดเบาๆให้แผ่นหลังก้มลงไปในท่าโก้งโค้งยกสะโพกขึ้นเด่นหรา จินยองจัดการสอดแกนกายเข้าไปจนสุดอีกครั้งก่อนจะเร่งขยับจังหวะสอดใส่เร็วและแรงตามขีดอารมณ์ที่พุ่งสูง ไฟรักที่โหมกระพือทำให้สองร่างขยับสะโพกเด้งสวนรับส่งจังหวะเข้าหากัน
ห้องน้ำห้องแคบๆกลายเป็นที่สรรค์สร้างความสุขสมแสนเร้าใจ ไฟราคะที่ลุกโชนทำให้สติของเด็กชายวัยใสมอดไหม้ สัมผัสร้อนแรงและเสียงแหบพร่าของ จินยองกำลังทำให้ร่างบางในอ้อมกอดหลอมละลาย นิ้วเรียวของร่างสูงยัดเข้าไปในโพรงปากอุ่นร้อนให้เด็กชายดูดดึงมันเล่นก่อนที่เขาจะดึงนิ้วชุ่มออกมาใช้ขยี้กับ ยอดอกสีสวยตามแรงอารมณ์
“อ่ะ อ่ะ แด๊ด..แด๊ดครับ อ่ะ” แดฮวีครางกระเส่าพลางเลื่อนมือลงกอบกุมรูดสาวแกนกายเพื่อส่งตัวเองไปให้ถึงฝั่งฝันที่อยู่ไม่ไกล ยิ่งจินยองขยับกายรุนแรงมากเท่าไรเขายิ่งเร่งมือเพิ่มขึ้นมากเท่านั้น
“ซี้ดดด แดฮวี”
“อ่ะ...แด๊ด อ๊าาา”
ทั้งสองร่างกระตุกเกร็งก่อนจะปลดปล่อยสายธารความต้องการออกมาเมื่อถึงปลายฝัน มือเล็กเลื่อนไปรองรับความใคร่ของตัวเองเอาไว้เพราะกลัวมันจะเปรอะเปื้อนเลอะห้องน้ำ ร่างสูงกดจูบลงที่ท้ายทอยและใบหูเล็กแทนการปลอบโยนก่อนที่จินยองจะค่อยๆถอดถอนกายออกจากช่องทางรักของเด็กน้อยช้าๆ แล้วหันไปคว้าทิชชู่มันเช็ดคราบของเหลวสีขุ่นที่ไหลล้นออกมาจากช่องทางสีหวาน
“แฮ่กก..แด๊ดดี้”แดฮวีหอบหายใจตัวโยน บทรักร้อนแรงเมื่อครู่ทำให้ร่างกายอ่อนเพลียจนแทบทรงตัวเอาไว้ไม่ไหว มือหนาของจินยองประคองสะโพกเด็กชายเอาไว้ก่อนจะสอดนิ้วเรียวยาวเข้าไปล้วงเอาคราบกามออกจากร่างบางแล้วจัดการเช็ดความสะอาดมันจนหมด
“จะ...จะออกไปยังไงดีครับ?” เด็กชายเอ่ยถามเมื่อหันมาเห็นจินยองที่กำลังรูดซิปกางเกงของตนเข้าที่เรียบร้อย ในขณะที่เจ้าตัวกลับมีเพียงเสื้อยืดสีขาวและฮู้ดดี้สีชมพูอ่อนยาวปิดต้นขาเพียงเท่านั้น
“อยากให้ฉันกลับไปเอาให้หรือเปล่า?” จินยองถามขณะกวาดสายตามองตามเรียวขาเล็กที่หนีบเข้าหากัน เมื่อความใคร่หมดไปความกระดากเขินอายก็เขามาเล่นงานจนแก้มใสๆเปลี่ยนเป็นสีก่ำ ลืมไปเสียสนิทว่าตัวเองลืมคว้ากางเกงยีนส์ตัวโปรดมาด้วย
“อะ...เอ่อ...ระ...รบกวนด้วยครับ” แดฮวีก้มหน้าก้มตาขอเสียงสั่น จินยองเห็นภาพของเด็กชายขี้อายแล้วก็นึกสนุกอยากแกล้งอีกครั้ง
“แต่ฉันขี้เกียจเดินไปเดินมา เธออยากได้กางเกงก็เดินออกไปเอาเอง แล้วกันนะ” คำพูดของเจ้านายทำให้เด็กน้อยตาโตด้วยความตกใจ แดฮวีดึงเสื้อ กันหนาวแขนยาวเนื้อหนาลงพลางขบเม้มริมฝีปากอย่างใช้ความคิด
“อ่ะ...เอ่อ...แต่…”
“แต่อะไรเหรอ? เดี๋ยวนี้หนูกล้าใช้ฉันแล้วเหรอ แดฮวี” จินยองเอ่ยเสียงเรียบพลางใช้เรียวนิ้วเชยคางให้แดฮวีสบตา ดวงตาคู่กลมหลุบมองต่ำไม่กล้าสบสายตาดุๆของเจ้านาย
“ก็…” เด็กชายอ้ำอึ้ง พวงแก้มเนียนๆร้อนจนแทบระเบิด รู้ตัวว่ากำลังโดนแกล้ง แต่ก็ไม่สามารถจะโต้ตอบอะไรเจ้านายของเขาได้แม้แต่น้อย
“ว่าไงเด็กดี?” จินยองเอ่ยถามพลางเลื่อนมือไปลูบไล้ต้นขาเรียวที่โผล่พ้นชายเสื้อสีชมพูพาสเทลน่ามอง
“กะ...ก็...ก็ได้ครับ”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น